ROZDZIAŁ 63

Francesca:

      Po przerwie mieliśmy zajęcia taneczne z Gregorio. Nauczyciela jeszcze nie było, więc każdy robił to co chciał. Podeszłam do Marco i wtuliłam się w niego, tak bez powodu. Szybko jednak odlepiłam się, ponieważ do klasy weszła jakaś kobieta i stanęła naprzeciwko nas.

-Kim pani jest?- spytałam podchodząc bliżej.

-Jestem Jackie Saenz, miło mi was poznać.- przywitała się. Po chwili wszedł również Antonio.

-Widzę, że poznaliście już Jackie, moją siostrzenicę. Będzie od dzisiaj uczyła was tańca na przemian z Gregorio, który ma dzisiaj wolne. Nie przeszkadzam wam i zostawiam samych.- zaśmiał się i wyszedł. Kobieta uśmiechnęła się i włączyła muzykę. 

-Na początek coś prostego. Patrzcie się uważnie. Raz, dwa, trzy, cztery, pięć, sześć, siedem, osiem, raz, dwa...- pokazywała. Próbowałam coś podchwycić, ale niestety, układ był zbyt trudny. To jest niby poziom początkujący, to ja się boję, jaki jest trudny...

-Czemu nie tańczycie, co?- zatrzymała muzykę. Westchnęła głośno i zaczęła się rozciągać.

-Za chwilę powoli pokażę kroki, a teraz chwila przerwy.- wzięłam do ręki butelkę z wodą i napiłam się, chociaż wcale nie byłam spragniona.

 Angie:

      Parzyłam sobie właśnie kawę w pokoju nauczycielskim, gdy wszedł Pablo.

-Cześć kochanie.- ucałował mnie na przywitanie w policzek. Zarumieniłam się i zadałam mu pytanie.

-Też chcesz kawy?- kiwnął twierdząco głową i zaczął szukać czegoś w papierach. 

Nagle drzwi pokoju otworzyły się z hukiem i mój ukochany wylądował na ziemi. Podbiegłam szybko pomóc mu wstać, ale zrobiła to za mnie inna osoba. Mężczyzna otrzepał się i przetarł oczy z niedowierzania.

-Jackie?!

-Pablo?!- oboje rzucili się sobie w ramiona. Patrzyłam na tę scenkę z zazdrością.

-A ja jestem Angie.- odchrząknęłam i podałam rękę najprawdopodobniej znajomej Pabla. Uścisnęła ją i zasiadła przy stole. Nie spodobała mi się za bardzo, ale nie okazywałam zniechęcenia do jej osoby.

-Jackie jest nową nauczycielką tańca. To moja siostrzenica, mam nadzieję, że przypadnie wam do gustu.- orzekł Antonio i wyszedł. Pablo również się ulotnił pod pretekstem zajęć z uczniami. Zostałam z nią sam na sam.

-Widzę, że dobrze ci się układa z Pablo.- oznajmiła zakładając nogę na nogę. -Ta wasza sielanka już niedługo się skończy. On jest moim przyjacielem i czuję, że nadal mnie kocha. Ach... to były czasy.- westchnęła głęboko i wstała od stolika. Miałam ochotę wyrwać jej te kudły i nie wiem co jeszcze. Angie, opanuj się, co ty masz dwanaście lat?

Esmeralda:

       Wyszłam właśnie z domu Jade. Z triumfalnym uśmieszkiem na twarzy skierowałam się w stronę kawiarni, gdzie miał znajdować się German. Z pewnego źródła wiem, że przychodzi tam codziennie na kawę i ciastko. Poprawiłam włosy i wkroczyłam do akcji. Odwróciłam wzrok i szłam przed siebie. Specjalnie zahaczyłam o nogę stolika i wylądowałam w ramionach mężczyzny. 

-Ojej, przepraszam, zagapiłam się...- udałam zmartwioną. On tylko pomógł mi wstać i pozbierał papiery z teczki, po czym mi ją wręczył.

-Nic się nie stało. Jestem German Castillo, a pani?

-Esmeralda Ginz, miło mi pana poznać.- uścisnęłam jego rękę.

-Jak już tak stoimy, to zaproszę panią na kawę. Na przeprosiny.

-Nie będę zawracać głowy. No, ale skoro nalegasz... No dobrze.- posłałam mu uroczy uśmiech. Dał się wkręcić. Teraz cały plan pójdzie jak z płatka.

Violetta:

      Taty nie było w domu, więc ja sama postanowiłam się przejść. Zrobiło się trochę chłodno, więc zarzuciłam sweter na ramiona. Spacerowałam sobie po ulicy, aż w końcu stanęłam przed wejściem na cmentarz. Czas odwiedzić mamę. pomyślałam. Kupiłam chryzantemę i weszłam na obiekt. W pięć minut doszłam do grobu mamy. Położyłam na nim kwiat i zaczęłam się modlić.

-W imię Ojca, i Syna i Ducha Świętego.- złożyłam ręce. Mamo, tak mi Ciebie brak. Czuję jednak Twoją obecność. Ty zawsze mnie wspierasz, nawet z góry. Kocham Cię i mam nadzieję, że wreszcie się spotkamy. Po moim policzku spłynęła łza. Poczułam, jak ktoś kładzie mi rękę na moim ramieniu.

-Ty też?- spytał León ciepłym głosem. Odwróciłam się i wtuliłam w jego tors. Nie wiem co bym bez niego zrobiła. 

-Ty nigdzie nie odejdziesz, prawda?- spytałam. On starł moje łzy i ucałował w czoło.

-Nigdy bez ciebie.

      Do wieczora siedziałam u niego w domu na kolanach i tuliłam się do niego. Na dworze było zimno i padał deszcz, a León nie pozwolił mi wychodzić. W sumie to sama nie chciałam, tak dobrze było mi w jego ramionach. 

-Opowiedz mi coś o swojej mamie.- powiedziałam. Chłopak popatrzył na mnie zdziwionym wzrokiem, ale postanowił to zrobić.

-Na pewno?- spytał. -No więc moja mama jest najlepszą kobietą na świecie, oczywiście wraz z tobą.- zaśmiał się. -Rano szykuje mi śniadanie, robi ciepłe kakao, tuli, kiedy jestem smutny, zawsze, ale to zawsze wie co się dzieje. Jest po prostu niezastąpiona. Pomimo kłótni i nieporozumień bardzo mocno ją kocham.- skończył. -Ty płaczesz?- kiwnęłam głową.

-Nie przejmuj się. Tak pięknie o niej opowiadasz, sama bym chciała czuć się tak jak ty, kiedy jest przy tobie mama. Nawet nie wiesz, jak mi jej brakuje...- otarł kciukiem mój policzek. 

-Moja mama może być też twoją mamą.- uśmiechnął się, a ja mimowolnie zrobiłam to samo. 

-Szkoda, że pomiędzy Angie, a tatą niczego nie ma. Oddaliłyśmy się od siebie ostatnio. Brakuje mi jej w domu...

-Na pewno wróci. Obiecuję. Jeszcze nie wiem jak to zrobię, ale tak będzie.- oznajmił, a ja go pocałowałam. Jaki to skarb mieć takiego Leosia przy sobie. Czuły, troskliwy [...] po prostu ideał.

-Aż mi wstyd, że masz taką beznadziejną dziewczynę.- posmutniałam.

-Nie mów tak, jesteś najlepszym, co mnie spotkało w życiu.- mocno mnie przytulił.

Camila:

      Popołudnie nie należało do najprzyjemniejszych. Pogoda sprawiła, że stałam się markotna, dlatego więc rzuciłam się plackiem na kanapie przed telewizorem i włączyłam pierwszy lepszy kanał. Leciały akurat wiadomości.
-Uwaga! Mamy ważne ogłoszenie. W okolicach Buenos Aires mieszka groźny mężczyzna. Zanotowano już kilkanaście włamań i porwań. Jeżeli zauważyliście kogoś podejrzanego, dzwońcie na policję.- szybko wyłączyłam telewizor. Przypomniały mi się ostatnie wydarzenia. Na samą myśl wzdrygnęłam się. To chyba nie ten sam mężczyzna. Oby...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Proszę bardzo. Krótkie info, bo jestem odrobinę zajęta na Skype XD
Caro <3